Okurlarımız soruyor: " Türkiye'nin ABDAvrupa ekseninden çıkıp Rusya-Çin eksenine kayma olasılığı sizi niye korkutuyor? Rusya ve Çin gibi yükselen, güçlenen ülkelerin yanında olmak Türkiye'nin yararına değil mi?"
Cevap vermeye çalışayım...
Türkiye 1946'da çok partili rejime geçti. Niye? Çünkü II. Dünya Savaşı'ndan, Batı demokrasileri ve komünist Rusya galip çıkmıştı.
Boğazların statüsünü yeniden masaya yatırmak ve Türkiye'de üs kurmak isteyen Sovyetler Birliği'nin baskılarına karşı İsmet İnönü sığınacak bir liman arıyordu.
Batı bloğunda yer almak için siyasal, toplumsal ve kültürel düzen açısından da onlara benzemek gerekiyordu.
Hem ' tek partili otoriter rejimi' sürdürmek, hem de ABD ve Avrupa ile ittifak içinde olmak, o zamanın şartlarında mümkün değildi.
Gelelim bugüne.
Hâkim ' üretim tarzı' açısından bakıldığında Rusya da kapitalist, Çin de...
Ancak bu iki ülke, siyasi sistemleri açısından Batı'dan epey farklı...
Batı'da, " Parayı veren düdüğü çalar " düzeni geçerli. Yani son kertede sermaye sahiplerinin dediği oluyor. Yine de demokrasi, insan hakları, hukuk devleti gibi değerler, tüm eksiklerine karşın Batı'da yürürlükte.
Buna karşılık Rusya ve Çin'de " Yemek yerken konuşma " düzeni var. Yani devlete hâkim olan bürokrasi, sermayeye söz hakkı tanımıyor. "Bak ne güzel kazanıyorsun" diyor, "Paranı harca, vergini ver ama yüksek siyasete sakın karışma." Arkadaşlar! Siz eksen (' blok', ' saf'; işte ne ad veriyorsanız) değiştirmeyi oyun mu sanıyorsunuz?
Biraz gerçekçi olun: İç ve dış çatışmalar çıkmadan, kan dökülmeden, otoriter bir rejime geçmeden ve hatta toprak kaybı olmadan Türkiye eksen değiştirebilir mi? Küreselleşen dünyada " ticaret yapmak, iki tarafın da kazancına olan ilişkileri geliştirmek " başka, " eksen değiştirmek " başka...
Ben ' modernlik' ve ' laiklik' kisvesi altında Türkiye'nin yüzünü Batı'dan başka tarafa döndürmeye çalışanlar olduğunu ciddi biçimde düşünüyor ve yukarıda anlattığım nedenlerden dolayı bundan korkuyorum.
Çünkü bu iş kansız olmaz!