Uzun süredir hasta olduğum için Toplumsal Tarih dergisinin Mart sayısına daha yeni göz atabildim.
Merakla baktığım sayfalardan biri de tarihsel-güncel konuları her ay ince bir espriyle görselleştiren arkadaşım Aydan Çelik'in çizgileriydi elbette.
Hayır! Olmamış.
Bu kez Çelik'i eleştireceğim!
Çelik'in konusu İttihat ve Terakkiciler . Bu takımın bayrak, Kuran, silah üzerine yemin ettiğini biliyoruz.
İttihatçılık ilginç bir aidiyettir.
Mesela 3'üncü Cumhurbaşkanı Celal Bayar, ileri yaşta ölene kadar kendini İttihatçı olarak tanımlamış, " Önce İttihatçıyım... " demiştir.
Aydan, Toplumsal Tarih'in son sayısında bu siyasi geleneğin son halini çizmiş: " İttihatçılığın dünü ve bugünü " ibaresinin üstünde iki çizim var.
İlkinde İttihatçı yemin ediyor.... İkincisinde ise yemin eden elin bugünkü durumunu görüyoruz: Hareketsizlikten elin iskeleti çıkmış; yani ölmüş gitmiş. Aynı şekilde silah ve kitap da örümcek bağlamış.
İyi ama bu doğru değil ki!
Kimi araştırmacılara göre İttihatçılık ' aynen' yaşıyor. Kimine göre hareketin günümüzdeki halini " Neoİttihatçılık " olarak adlandırmak gerek.
Öyle ya da böyle... Bayrak ve silaha ek olarak " ölmek ve öldürmek " üzerine millete yeminler ettiren emekli subaylar İttihatçı geleneğin günümüzdeki temsilcileri değildir de nedir?
Sürüyle örnek verebilirim.
Bence Aydan Çelik karikatürü iki değil, üç bölümden oluşturmalıydı.
"İttihatçıların dünü ve bugünü" demek yerine, " İttihatçıların geçen günü, dünü ve bugünü " diye yazmalıydı... Görsel malzeme olarak da, ilk karedeki " kanlıcanlı " eli, üçüncüde tekrar etmeliydi.
Çünkü bizim örümcek bağladığını, miadını doldurduğunu sandığımız İttihatçılık, yaşıyor ve öldürmeye hazırlanıyor.