Bazı gezegenlerin uyduları varken neden diğerlerinin yok? İşte evrenin ilginç cevabı...
Güneş Sistemi’ndeki bazı gezegenler birçok uyduya sahipken, bazılarının neden hiç uydusu yok? Bilim insanları bu sorunun cevabını anlamak için çeşitli teoriler üzerinde çalışıyor.
Uydular, doğal birer uydu olarak adlandırılır ve bir gezegenin kütle çekimi etkisiyle yörüngede kalırlar. Uyduların oluşumuna dair iki ana teori bulunuyor: Bazıları gezegenin kütle çekimiyle yakalanır, bazıları ise Güneş Sistemi oluşurken gezegenle birlikte şekillenir.
Bir gezegenin uyduyu yörüngesinde tutabilmesi, Hill küresi adı verilen bir alana bağlıdır. Hill küresi, bir gezegenin kütle çekiminin uyduları etkileyebileceği sınırı belirler. Küçük gezegenler, örneğin Merkür, küçük Hill küresine sahip olduklarından uyduları Güneş'in çekimine kapılabilir.
Gaz devleri olan Jüpiter, Satürn, Uranüs ve Neptün, büyük kütleleri ve geniş Hill küreleri sayesinde çok sayıda uyduya sahiptir. Örneğin, Jüpiter'in 95, Satürn'ün ise 146 uydusu bulunuyor.
Bazı uydular ise gezegenlerle birlikte, Güneş Sistemi oluşurken ortaya çıkar. Jüpiter ve Satürn'ün iç uydularının bu şekilde oluştuğu düşünülüyor. Dünya'nın uydusu Ay ise farklı bir hikayeye sahip. Bilim insanlarına göre, Mars büyüklüğünde bir cismin Dünya'ya çarpması sonucu kopan bir parça, yörüngeye girerek Ay'ı oluşturdu.
Gezegenlerin uydulara sahip olup olmaması, boyut, kütle çekimi ve Güneş Sistemi'nin oluşum koşullarıyla yakından ilişkilidir.