21'inci dakikaya kadar Antalya'daki maçın bir benzerini izledik. Konyaspor'un alışılmış iyi yerleşimli alan savunması karşısında Beşiktaş oyunu tamamen karşı alana yıktı. Ama dar alandaki kısa paslaşmalar aynı Antalya'daki gibi üretkenliğe dönüşmüyordu. Derken sahneye N'Sakala çıktı. Gerçtekten teknik direktörlerin sinir sisteminin çok sağlam olması gerekiyor. Daha dakika 20, sarı kartın var ve öyle bir hareket yapıyorsun ki ikinci sarı için hakemin tolere edecek şansı dahi kalmıyor.
Ardından oyun karşılıklı ataklara döndü. Ve devre bu şekilde tamamlandı. İkinci yarıda ise Beşiktaş'ın sayısal eksikliğine rağmen oyuna ciddi biçimde hükmettiğini gördük. Mutlak kazanma azmi içinde mücadele ediyorlardı. Biraz geç olsa da Sergen Yalçın çok yerinde iki değişiklik yaptı. Yorulan Ljajic ile Aboubakar'ı çıkardı. Bilhassa iki maçtır yürüyecek hali olmayan Aboubakar'ı çıkarması çok yerinde bir karardı. Beşiktaş galibiyet için büyük bir uğraş verdi ve sonunda Rosier ile golü buldu. Ve de kritik dönemde çok kıymetli bir üç puan aldı. Neden kıymetli çünkü 75 dakika 10 kişi oynadı...
Takımda en ağır yükü yine Josef çekti. Rosier golün dışında da çok başarılıydı. Ben yine Necip'e bir helal olsun demek istiyorum. Bu sefer de öyle bir ihtiyaç oldu ki, bu görev yerinin kulübede alternatifi olmadığı için ters ayaklı sol bek olarak oynadı. Bunu da başarıyla yerine getirdi. Ghezzal'ın da en çok efor sarf ettiği maç dün geceydi...
Konyaspor için söylenecek sözlerin olumlu olması mümkün değil. Bu kadar uzun süre 10 kişi mücadele eden bir rakibe karşı maçın büyük bir bölümünde mahkum oynamak ve de Sekidika'nın bir şutu dışında karşı kaleyi tek pozisyonda dahi tehdit edememek kendileri adına üzücü bir tabloydu.