GALATASARAY eksik kadrosuna rağmen ilk 45 dakikayı hırsı, doğru taktik stratejisi, tek blok halindeki etkili presi ve savunma güvencesini ihmal etmeyen anlayışı ile beklenenden de iyi götürdü. Öncelikle Başakşehir'i oynatmadılar. Zaman zaman sonu gelmese de atak girişimlerinde bulundular. Takım savunmasında çok dikkatli olmalarının bir nedeni de hem rakibin gücünü bilmek hem de Muslera'nın olmayışı idi.
İkinci yarı da benzer görüntüde başladı. Kontrol yine Galatasaray'daydı. Ömer Bayram müthiş fizik gücü ve driplingleri ile hücum girişimlerine üst düzey katkı veriyordu. Ona en büyük yardımcı da Emre Taşdemir idi.
Başakşehir'in bu kadar pasif görüntüsünde Galatasaray'ın hırsı, mücadelesi kadar Okan Buruk'un büyük yanlışının da etkisi vardı.
Takımın 10 numara pozisyonundaki en önemli oyuncusu İrfan Can'ı sol önde oynatmak yanlıştı. Azubuike-Mehmet Topal ve Mahmut Tekdemir öne doğru driplinglerle adam eksiltemeyen, oyunu yönlendirme özellikleri kısıtlı, tipik ön liberolar. Buruk bunların üçünü orta sahada bir arada oynatarak adeta takımını bloke ettirdi. Mahmut sakatlanınca yapılan mecburi değişiklik Buruk'un şansıydı. İrfan Can gerçek yerine geçti, güçlü Gulbrandsen de sol öne geldi. Bu ikilinin iş birliği ile Başakşehir bulduğu tek pozisyonu gole çevirdi. Aslında bu gol de Galatasaray'ın iyilerinden Lemina'nın büyük kişisel hatasından kaynaklandı.
Bu maçta bir şey çok ilgimi çekti. O da Ömer-Emre Taşdemir ikilisinin, çok deneyimli ve birbirlerini çok iyi tanıyan Caiçara-Visca ikilisine karşı sahaya ağırlık koymasıydı.
Gole kadar hiç pozisyon vermeyen Galatasaray, geriye düşünce büyük moral bozukluğuna uğradı. Buna aşırı fiziki zorlamadan gelen yorgunluk da eklenince beraberliği kurtaracak girişimler gelmedi ve çok önemli bir üç puan kaybedildi...