Eskişehir'de kötü oynayan, haftayı üçüncü bitiren bir Fenerbahçe... Bunun getirdiği olumsuzluk ve çok gergin bir ortamda Bursa deplasmanı... Maç öncesi ve başlangıcı olumsuzluklara rağmen oyunun sonuna kadar ayakta kalan, belki dolu dolu oynamayan ancak iki etaplı mücadelede rövanş için yeterli skoru özellikle savunmada yardımlaşarak elde eden bir Fenerbahçe. Hücum yardımlaşması sadece ilk yarıda ve ikinci yarının başında oldu. Deplasmanda 2-1 önde olmanın verdiği psikolojik şartlardan dolayı geriye yaslanan bir Fenerbahçe ve değişiklikleri skora göre yapan bir İsmail Kartal vardı.
Bursa takımı, şehir olarak aşırı derecede konsantre olmuş. Bu oyunculara da yansıdı. Hızlı oynama ile panik halinde oynamayı karıştırdılar. Hızlı oynadılar, daha doğrusu oynamaya çalıştılar. Ama panikten dolayı son paslar ve son vuruşlarda iyi değillerdi.
Bir haftadır dinlendirilen Diego, oyunda kaldığı süre içersinde ve de özellikle ilk yarıda çok iyiydi. Savunma bekleri Gökhan ve Kadlec hiç çıkmadı. Bunun deplasmanda normal olduğunu söyleyebiliriz. Egemen ve Alves'in önüne Mehmet Topal ve Selçuk'u koyarak merkezi tamamen korumak istemişti İsmail Kartal; bunu da başardı. Rakip savunma arkasına atılacak toplarla tehlike yaratmak istiyordu, bunu da başardı. Bana göre sahanın en iyi oyuncusu olan Emenike hem gol attı, hem pozisyona girdi hem de Şamil ve Serdar Aziz'i çok ama çok yıprattı.
Bu galibiyete Fenerbahçe'nin çok ihtiyacı vardı. Savunma yardımlaşmasına, hücum yardımlaşmasını da ekleyecek olursalar bu karşılaşma, son altı haftada lige olumlu olarak yansır.
Cüneyt Çakır, Türkiye'de gördüğüm en iyi Cüneyt Çakır'dı. Çok güvenli, pozisyonlara yakın. Süper bir maç yönetti.