Sanat denince buna çok ihtiyacımız var.
"Hepsi Bizden" kavramı, 'hasımlığı değil hısımlığı' öne atıyor!
Ülkenin kültür meselelerine yüzünü dönen ve oradan bir 'selamlaşma' çıkaran. Ötekileştirme, ayrıştırma isteklerini söndürmek isteyen bir kavram bu.
Mensup olduğumuz medeniyeti bütünüyle anlamak ve düşünmek üstüne bir tefekkür gayreti.
İrfanî, felsefi miras kadar, modern cumhuriyetin tüm birikimini kapsayan bir kucaklaşmaya işaret ediyor ayrıca. Zarif bir çaba. O da var.
Geçmişi biliyor, eleştiri ahlakını biliyor, tenkitten korkmuyor! Ama bugüne, şimdiye bakıyor. Geleneksel sanatlarla, modern sanatı birlikte ele alarak işe başlıyor. Altına sığınacağımız bir şemsiye açıyor. Geniş bir şemsiye bu.
Farklılıkları zenginliğimiz olan şairleri, kalem ehlini, ressamları, sanatçıları, müzisyenleri bir atılım fikrinde birleştirmek istiyor.
Bu kavram, alt metnindeki şefkat-birlik çağrısıyla, çeşitli alanlara uygulanabilecek potansiyeli, bir 'başlama noktası' ihtiyacını taşıyor.
Düşüncenin serpilmesi için müşterek bir toplum bilincinin filizlenmesine katkıda bulunmak istiyor.
'Hepsi Bizden', biz hepimiz Türkiye'yiz, biz hepimiz büyük ve köklü bir medeniyetin envaiçeşit renklerdeki varisleriyiz, diyor.
Samimi bir temenni...

***

Beynimizi nasıl yıkadıkları meşrebi ne olursa olsun 'mâkul' olan herkes tarafından bilinmekte.
Buradaki saik, cumhuriyetin kültürel mekanizmalarını tanıtmak, tanımak, ifade etmek ve yeniden kurmak.
Çoğula sarılarak, 'çokta birlik' sesini üreten altyapımızı göstermek ve hangi farklı yaşam tarzında olurlarsa olsunlar sanat insanlarını eşitlikçi bir zihniyette birleştirerek, itirazları olan-olmayan genç insanları, kaybedilen 'yenilik heyecanına' ortak etmek.

***

Bilindiği gibi tahlil ve tenkit, zayıf noktalarımızı görmemize ve tamir etmemize yarayan bir araç.
Hatasız hayat, ölü bir hayattır hattızâtında. Otokritik yapmayan, tartışma âdabını bilmeyen, nefs muhasebesini es geçen insanda da, toplumda da barış olmaz.
Barış olmayan bünyeden de bilinir ki fayda çıkmaz...
Demokrasiye yürüyen cumhuriyetin, merhametin. Bilgeler Medeniyetinin çocukları olarak bu kavramın üstüne gitmeli, evet.
Yahya Kemal, Sezai Karakoç, Turgut Uyar, Necip Fazıl, Edip Cansever, Cahit Zarifoğlu, Nazım Hikmet, Ahmet Haşim, Âsaf Halet Çelebi...
Ressamlar, kaligrafinin büyük ustaları, hat sanatçıları, heykeltıraşlar, minyatüre, tezhibe, saza söze gönül verenler.
Sinemacılar, senaristler, artistler...
İyi bir şey, yeni bir şey yapmak için ömür tüketen estetik erbabı. Derdi, memleket sevdası olanlar...
Hepsi bizden. Hepsi bizim büyük, muhteşem hazinemizden.
Fuzuli de bizden, Yunus da. Nesimi de, Erzurumlu İsmail Hakkı da. Muhyi de bizden, Neyzen de...
Fikir teatisinden, eksiklerimizden öğrenmekten, söküklerimizi dikmekten korkmadan. Fikir tokuşturmanın gençleştirici, özgürleştirici kanatlarını takınarak.
Bir, 'Hepsi bizim!' diyebilmeli insan...

***

O, belki de yüzde bir oranındaki kilitli kafa ise, bırakalım bulunduğu yerde kalsın.
Fakat biz!
Dikilen sırtımızla ve kanatlarımızı açarak...