Aynı hikayeleri anlatacağı, yalandan çıkamayacağı belli olan kişileri.
Bahanecileri, fırsatçıları, 'ama'ya sığınanları.
Fikrini yüksek sesle anlatıp bağırıp atarlanırsa dinleneceğini varsayanları.
Karşısındakini asla dinlemeyip anlamak istemenin kenarından bile geçmeden, sadece 'ben' cümleleri kuranları.
Tren çoktan kalkmışken, vakit geçmiş ve sözler anlamını yitirmişken, sen başka yollara çıkmışken kapını çalanları dinlemesen de olur. Hatta dinleme, daha iyi olur.
Kulak bu; her şeyi duymak zorunda değil, değil mi ama...