Hayatın kesin konuşmalarımızla ilgili acayip numaraları var. Ne zaman ben bişeye ısrar etsem o bana tersini yaptırmadan rahat edemiyor. En basit misal; 'Asla sokağa çıkmayacağım, bu gece evdeyim, bana dokumayın' dediğin gece bittiğin gecedir.
İlle de arkadaşlardan taciz başlar ve kendini sokakta bulursun.
Plansız geceler en güzelleridir. Kendini akışına bırakır, sürprizlerle karşılaşırsın. Sürpriz bir eğlence, sürpriz bir gelişme, sürpriz bir şarkı, sürpriz bir mekan...
Sürpriz demişken ilk defa Beyoğlu Odakule tarafındaki Opera Club'a gittim. Sahnede 'Okyanus' şarkısıyla bu yazın en çok dinlenen ismi Derya Uluğ vardı. Kızın canlı canlı sesine bayıldım.
Mantığına sırtını yaslamışlar için melankoli lüzumsuz bir durum, hatta belki de ezik. Oysa yaşadığımız bitmeyen, kaynağı bilinmeyen bir özlem...
Şehrimizde yılbaşı havası hiç bu kadar sönük olmamıştı galiba. Belli ki hep beraber 2016'yı protesto ediyoruz. 2017'den de fazla umudumuz yok mu ne.
Pazar günleriyle var bir meselemiz. Çocukken görevler, ödevler yüklenir, aşıkken kahvaltılarla sarılıp uyumalarla süslenir, yalnızken alttaki derin boşluğun sesiyle kırar kalbini, mutluyken yetmez, bitmesin istenir, mecburiyetlere gelemez sinirlenir. Evet! Pazar günleriyle var bir gönül meselemiz.