Ne güzel bir çift... Güzeller güzeli, çalışkan, başarılı bir kadın ve dünya tatlısı, yakışıklı, şarkılar söyleyen, ailesini seven bir adam. İki de çocuk...
Ayrılıyormuş Emre Altuğ ile Çağla Şıkel; yedi yıllık evlilikleri bitiyormuş.
Olabilir tabii, insanız yani... Kolay değil ilişkileri yürütmek; kimse ilk olayda havlu atmıyor ki.
Bir basın açıklaması yapmışlar. Birbirlerini sevdiklerini, dostluklarının devam edeceğini, bu ayrılığa üçüncü şahısların sebep olmadığını özellikle belirtmişler. Çocuklarının bu durumu en yumuşak şekilde atlatabilmesi için dedikodu içerikli haberlerin yapılmamasını, altından skandal çıkarılmaya çalışılmamasını rica etmişler. Çünkü ortada böyle bir şey olmadığını belirtmişler.
Daha ne yapsınlar, ne desinler? Gelin görün ki, bu açıklamanın altına bile 'Boşanmanın ardındaki dedikodular' kutusu açıp 'Aslında şöyle şöyle olmuştu' diye yazmışlar. Aferin, bravo! Ne hoş, ne vicdanlı bir yaklaşım...
Yine birileri çıkıp der ki 'Ünlü olmanın bedeli bu.' Ne bedelmiş kardeşim, öde öde bitmedi! Madem bu kadar kafayı taktın, elinde kanıtın varsa çık yap haberini.
Ama sen dedikodu üstünden haber yapınca, birilerinin hayatını, hatta çocukların hayatını etkileyince olmuyor işte.
Ne yazık ki kişiler şunu unutuyor, belki de bilmiyor:
Ne kadar yargılarsan, o kadar yargılanırsın.
Ne kadar dedikodu yaparsan, o kadar dedikodun yapılır.
Ne kadar üzersen, o kadar üzülürsün.
Ne kadar ağlatırsan, o kadar ağlarsın.
Ve bunların hepsini bu hayatta yaşarsın.
Sonra bir gün sen de üzülünce, aldatılınca, yarı yolda bırakılınca 'Neden bunlar benim başıma geldi?' diye düşünürsün. Düşünme; yaptığına, ettiğine, kalbinden geçene bak önce.