Daha dün gibi aklımda. Ailece saatimizi sabahın 04.00'üne kurmuştuk. Sahura kalkar gibi akşamdan soframızı hazırlamıştık. Uyku mahmuru gözlerle siyah beyaz televizyonumuzun başına toplanıp Muhammed Ali'nin Joe Fraizer'ı yenişini büyük bir sevinç ve gururla izlemiştik. Yetmemişti; sabahın 05.00'inde tüm mahallenin çocukları toplanmış, 'Muhammed Ali' çığlıklarıyla saatlerce kutlama yapmıştık. Şimdi aklımda onun 'Kelebek gibi uçarım, arı gibi sokarım'dan daha önemli bir sözü var. Bir röportajında şöyle demişti: "Allah'tan çok para dilemiştim. Şükür ki, o bana İslam dinini verdi."
Bir daha hiçbir yabancı sporcu için uykumu bölmedim. Böleceğim de yok... Hem çocukluğumun spor idolünü, hem de çalar saatimi kaybettim.