Türkçede de "su" kelimesi, yaşamın en temel kaynağı olan bu maddeyi tanımlamak için kullanılan, çok eski zamanlardan beri kullanılan bir sözcüktür. Su, tarihsel süreçte sadece bir madde olarak değil, aynı zamanda bir kavram olarak da önemli bir yer tutmuştur. Türkler, suyu yalnızca içmek ya da kullanmak için değil, aynı zamanda suyun taşıdığı manevi anlamları da çeşitli kültürel bağlamlarda değerlendirmişlerdir. Böylece su kelimesinin kökeni ne, hangi dilden geçmiştir gibi sorular ortaya çıkmış olabilir.
İki molekül hidrojen ile bir molekül oksijenden oluşup deniz, göl, ırmak, dere, çeşmeleri meydana getiren ve olağan durumda sıvı halde bulunan madde. Orta Çağ Türkçesindeki suw (=su) sözcüğünden dönüşmüştür. Çince shuĭ (şui) sözcüğüyle bağlantılıdır.
Türkçedeki su kelimesi, büyük ihtimalle Proto-Türkçe ve Orta Asya'daki eski Türk topluluklarının kullandığı dillerden geçmiş ve zamanla şekillenerek günümüz Türkçesinde bu biçimini almıştır. Bunun yanı sıra, bu kelimenin kökeni, özellikle Türkçeyle akraba diller arasında benzer terimlerin varlığına işaret eder.