1999 depreminin yarattığı tahribatı en yakın bilenlerdenim. Çünkü ben İstanbul'da depremin en fazla etkilediği Avcılar'da büyüdüm. Dolayısıyla depremde hayatını kaybeden bazı kişilerle bir şekilde tanışıklığım, yakınlığım vardı. Çok acıydı yaşananlar. Çok dramatikti.
Eski yaşadığım bölge olduğu için çok iyi biliyorum ki Avcılar Belediyesi ilk zamanlarda yıkılan binaların yerine yeni binaların yapılmaması konusunda bir ilke kararı almıştı. Ben gönülden destekliyordum o kararı.
Çünkü talihsiz bir şekilde yıkılan o binaların yerinin, yeşil alan yaratmak için fırsat olduğunu düşünüyordum. Ben bir şehrin nefes alması, daha güzel görünmesi için yeşil alanların taş yığınından daha fazla olması gerektiğine inanırım.
Çok doğru ve yerinde bir karardı. Ancak neden sonra bilmiyorum, birkaç yıl içinde belediye aldığı ilke kararını bozdu ve o arazilerin üzerine yeni binalar dikilmeye başlandı. Ve tamamına yakını çok hoş ve güzel apartmanlarla dolduruldu.
Ancak bu arada 1999'da hasar alan onlarca bina aynı biçimde ikamet merkezi olmaya devam etti.
Geçen ay Bursa'ya giderken gördüm ki bu durum sadece Avcılar'a özel değilmiş.
On binlerin hayatını kaybettiği Yalova'da ve İzmit'te de yıkılan binaların yerine yenileri yapılmış.
Kusura bakmasın sayın belediye başkanları ama uzmanların muhakkak bir başka büyük depremin olacağını her fırsatta haykırmasına ve söz konusu bölgelerde yeşil alanların azlığına rağmen bu yeni bina dikme çabalarını kavrayamıyorum.
Neden bu iştah? Niye?
O araziler orada öylece bomboş kalsa ve hatta geçmişteki hataları hatırlatmak adına her birine bir anıt dikilse fena mı olur?
Yani İstanbullunun, ya da İzmitlinin deprem kuşağında yaşadığını algılayabilmesi ve en kısa zamanda bir büyük depremin kapımızda olduğunu anlamamız için illa ki memleketin bir başka şehrinde deprem mi olması gerekiyor?