Yürüme bandından okuduğum üçüncü Don Brown kitabı da bitti. En iyisi bu.. Ötekiler..
Digital Kale ve Da Vinci Şifresi ..
Digital Kale çok daha iyi olabilecekken sanki aceleye gelmişti. Da Vinci Şifresi tam bir palavraydı.
Melekler ve Şeytanlar, üçlünün en oturaklı olanı.. Bir yerde başlıyor, bir yerde de bitiyor. Da Vinci şifresi gibi, yüzlerce sayfayı boşuna okutmuyor. Format ayni.. Bir ana konu var.. Bir yığın da yan konu.. Bir şeyi anlatırken en heyecanlı yerde bırakıp, yan konuya geçmek.. Onu yarıda bırakıp ötekine dönmek..
Yüzyılın başında Michel Zevaco'yu "En kolay sayfa çevirten" yapan formattı bu.. Zevaco belki de formülü yazış şeklinden dolayı zorunlu bulmuştu. Romanları günlük gazetede tefrika ediliyordu. Ertesi gün gazeteyi aldırmak için çok meraklı bir yerde bırakmak gerekiyordu. Bizde bu üslubu Murat Sertoğlu üstad tefrikalarında benimsemişti.
Melekler ve Şeytanlar, esrarengiz Hıristiyan Tarikatlarından İlliminati kardeşliği (Bizim Haşasinler/ Hasan Sabbah benzeri) üzerine kurulu, Vatikan entrikalarını deşen ve merakla okunan bir roman. Don Brown yer yer "Din ve bilim" çatışmasına dalıyor ve hayli iddialı ve ilginç şeyler söyletiyor kahramanlarına.
Okurken bir iki cümlenin altını çizmişim..
"Korku, tüm savaş silahlarından daha hızlı yaralar.."
"Hatırlamak eski bir Budist filozofun yöntemiydi. Zor bir durum karşısında zihnini çözüm bulmak için zorlamak yerine zihnine onu hatırlamasını söylüyordu. Buradaki varsayım cevabı bir zamanlar bildiğini kabul etmekle zihin bir cevabın var olduğuna inanıyordu. Böylece insana engel olacak ümitsizlik duyguları ortadan kaldırılmış oluyordu."
"Eğer çok zor olmadıysa, yanlış yapmışsındır."
Melekler ve Şeytanlar merakla okunacak hoş bir kitap!..