Yedi yıl önce... Cumhurbaşkanı seçilince... Çankaya'dan bir davet aldık:
Sayın Abdullah Gül, Cumhurbaşkanı olarak Kayseri'ye ilk ziyaretini yapacak... Anne babasının elini öpecek.
Sizi... Bu ilk Kayseri ziyaretine kendi özel konuğu olarak davet ediyor.
Ve Cumhurbaşkanı sıfatıyla ilk mülâkatı da sizinle yapmak istiyor.
Oysa... Bizim bir talebimiz olmamıştı.
Gazeteler, TV'ler ise... İlk mülâkatı yapabilmek için sıradaydı.
"Onur duyarız" dedik... Ve gittik.
Uzun uzun konuştuk... Yazdık.
"Çiçeği burnundaki... Yolun başındaki" Cumhurbaşkanı Gül bizde şu izlenimleri bırakmıştı:
Sakin... Her şeyi ben bilirim, ille de benim dediğim olacak havasında değil.
İyi bir dinleyici... Bilmediğini soruyor.
Sonuca bakıyor... Hani derler ya... Her şey sonucuyla ölçülür... O da sonuca çok önem veriyor.
Diyaloga açık... Bağcıyı dövmek değil üzüm yemek yanlısı... Sorunlara yaklaşımı çözüm odaklı.
Kayseri'de birlikte gezdik... Erciyes'e çıktık, yemek yedik.
Sonra... Onun uçağıyla Ankara'ya geri geldik.
Esenboğa Hava Limanı'nda vedalaşırken... Teşekkür ettik ve kendisine şunları söyledik:
Bu yüksek devlet görevinde... Allah sizi utandırmasın.
Makamlar gelip geçicidir... Dileriz ki Çankaya'dan ayrıldıktan sonra da... İtibarlı bir devlet adamı olarak yaşamınızı sürdürürsünüz.
Yedi yıl geçti aradan.
Ailesini, kendisini, ülkesini utandırmadı.
İtibarı ise... Çankaya'ya çıktığı günün gerisinde değil... İlerisinde.