Akılları sıra bir mesaj veriyorlar. Masonik bir dayanışma gibi.
Halkın geleneklerinden uzak oluşlarına şık ve gizemli bir hava katmak istiyor da olabilirler.
Böylece farklılıklarını ortaya koyduklarını sanıyorlar ki, hakikaten gülünç.
Neymiş? Sevilen biri ölmüş, "ışıklar içinde yatsın"mış!
O ışıkların kaynağı neresi, o ışıklar nerede diye sormayın, gülümseyip geçin!
Dün baktım, mesleğimizde "duayen" olduğu iddia edilen bir köşe yazarımız Süleyman Seba'yı şöyle uğurluyor: "Üzerine ebedi ışık yağacaktır!"
Beni asıl şaşırdığım şu...
Bu adamlar böyle yaşıyor, böyle şeyler uyduruyor, olabilir. Tamam.
Fakat nasıl oluyor da iş siyasete geldiğinde halkın onlar gibi düşünüp onların önerdiğini seçeceğini sanıyorlar?