Dünyanın düzenini ve bütün olup bitenleri "mantıksız" bulmaya yatkınızdır. Oysa vicdansızdır! Gereğinden fazla mantık var dünyada! Vicdanı susturacak, hatta alay konusu yapacak kadar...

Bir dakika! Vicdan nedir? 20. Yüzyıldan başlayarak vicdanın bir tür "burjuva dini" olup çıktığını söyleyenler haklıydı. Çünkü vicdanın kadim anlamını unuttuk! Uzaklaştırdık onu ve yerine kupkuru bir merhamet koyduk! Oysa adaleti aramayanın vicdanı yoktur! O yüzden altına sığınılacak sıcak bir battaniye değildir vicdan ama bazen çok keskin bir kılıçtır.
Bir kadına veya bir erkeğe hayatını adamak... Buna kalkışan şunu da göze almalı: Bu adak mutlaka kabul edilir ve eninde sonunda o hayat kurban edilir.
Her aşkın bir coğrafyası vardır. Bu hiçbir zaman geniş bir toprak parçası, bir ülke değildir. Bazen bir şehirdir, bazen bir mahalle, bazen bir kafe... Ama çoğu zaman daha da küçük bir coğrafyada ikamet eder aşk! Salonda, tam da televizyon karşısında duran bir kanepede mesela... Oracıkta doğar, büyür aşk ve gün gelir, yine o kanapenin üzerinde solup yok olur.
"İnanamıyorum kendime, hâlâ insanları doğru tanımayı beceremiyorum" dedi, kırgın ve kızgın bir ifadeyle. Yakın bir arkadaşıyla yaşadığı sorunu kastediyordu. "Normal bu" dedim; "Tanıyamazsın, çünkü onunla çok içli dışlısın!" Şaşırdı. Oysa bir insanı tanıyabilmek için onu "görebilecek" kadar uzaktan bakmak gerekir.
Şurada anlaşalım: Âşık erkek şefkatlidir. Ama "şefkatli erkek" âşık değildir. Öyle sanıyorsanız, yanılıyorsunuz.
Medya "kanserle mücadele" diye bir şey uydurdu. Kanserle mücadele edenleri başköşeye yerleştiriyor. İlk bakışta doğru gibi görünen bu tavrın iki olumsuz yanı var. Birincisi... Kanseriyle arkadaş olanlar hiç gündeme gelmiyor. Oysa "mücadele"de yenmek kadar yenilmek de var; arkadaşlık en doğru yöntem. İkincisi... En geniş kesim kanserle mücadele edenler değil, kanser tedavisinin masraflarıyla mücadele edenler. Onların sesini işitmeye hiç sıra gelmiyor.
Yeni moda bilgelik tarifleri onu bir tür huzur ve mutluluk arayışı gibi gösteriyor. Nasıl da modern bir sersemliktir bu! Mutluluğu ve huzuru umursamaz bilge, çünkü "aşk ateşi"nde cayır cayır yanmaktadır.
Bir de bilgeliği, bilgililiğin bir üst aşaması sananlar var. Oysa derin bir bilgi kadar derin bir seziş de gerektirir bilgelik. Hikmet yolculuğuyla ilim yolculuğu tam o noktada ayrılırlar.
Karnını sonbahar güneşine açmış bir kedi... Onunla kucaklaşıyor sanki. Bütün gevezeliklerden uzak, yalın, saf bir haz. Bir an o küçük kedinin yerinde olmak istiyorum...