İnsan kendini herkesten değerli görüp, herkesten değerli göstermeye çalışıyorsa bunun adı hastalıktır. Bütün dengelerini, hayata dair doğrularını yitirmiş, savruluyor demektir. Sevgisizdir... Yalnızdır. Bütün o kalabalıkların içinde yalnızdır hem de... Ve korkar... Kalabalıklar içinde sürekli sağına soluna, önüne arkasına bakmaktan yorgun düşer. 'Ya bana bir şey yaparlarsa' endişesiyle kendi etrafına o kadar odaklanmıştır ki; bir adım ileri gidemez. Sadece durduğu yerde döner durur. Hayat biter; o hala oradadır...

***

Bu piyasada kimse birbirini sevmez. Sevgi dediğiniz şey, dostluk dediğiniz şey, can dediğiniz şey, sıcakta insan yüzünü yalayıp geçen bir küçük esinti gibidir... Geçip gider işte... Daha geçenlerde yazdım; eskilerin 'annem yaşında' tartışmaları çok masum kaldı diye... Çünkü artık bir 'o olmasa, nefes almasa, yaşamasa' savaşı yaşanıyor. Başkasının yokluğu senin varoluşun oluyor. Herkes birbirinin toprağını fethetmeye çalışıyor; ölümüne...

***

Seren Serengil'in Gülben Ergen için söylediği "Tüpü patlasa da kurtulsak" lafı bir canlı yayın gafı olarak nitelendiriliyor. Espri mi? Gaf mı? Bu kadar mı? Anne olduktan sonra dinginliğe ulaştığını söyleyen Gülben Ergen'in bu gafa yanıt vermemesini diliyorum. Eğer Gülben bir yanıt vermeden, gülerek yoluna devam ederse, kendi topraklarının ona yettiğine ve oranın da bir gül bahçesi olduğuna inanacağım... Yoksa; sahiden bitmiştir her şey... Seren Seregil