Yıllardan beri ilk kez bir anneler gününde annemin yanında olacağım. Genellikle bayramlarda ve özel günlerde uzaktaki anne babama bu sütunlardan el sallamakla yetinirdim. Ama bu kez siz bunları okurken, kısmet olursa ben Kaz Dağları'nın eteklerinde meyve ağaçları ile çevrili bir verandada "anne kahvaltısı" yapıyor olacağım. "Anne kahvaltısı"nın ne olduğunu bilirsiniz... Öyle salam, sucuk, sosis filan yoktur. Anne elinden çıkma birkaç çeşit reçel, ateşte közlenmiş çıtır çıtır biberler, bostandan toplanmış "gerçek tatlarında" domates ve salatalık söğüş, yine annenin salamura yaptığı zeytin, "Oğlum gelecek, bak ona göre ver" diye sıkı sıkı tembih edilerek alınmış mis gibi beyaz peynir ve "ille de annenin kendi eliyle üzerine tereyağı süreceği" kızarmış ekmek dilimleri... Ama "anne kahvaltısını" asıl özel ve güzel kılan, "anne ile karşılıklı" yapılmasıdır... Başta aziz şehit anaları olmak üzere, evlatlarını, yaşlarına bakmaksızın "elleriyle besleyen" o güzel varlıkların pamuk ellerinden saygı ve minnetle öpüyorum...