Okur mektuplarına ve izleyici eleştirilerine yer verirken, içlerinde övgü ve teşekkür içeren cümleleri özenle ayıklamaya çalışıyorum. Zira övgülerden ziyade; bu köşede öneri, eleştiri ve taleplerin öncelikli olması gerekiyor. Ama bu kez gururumu pek okşayan bir mektubu sizlerle paylaşmadan edemedim. "Merhaba, ben Derince İlköğretim Okulu Matematik Öğretmeni Işıl Gözel. 24/05/2009 tarihli yazınızı biraz geç olmasına rağmen okuma şansına sahip oldum. 'Uzak, Gidemediğin Yerdir' adlı programı önermişsiniz okurlarınıza. O yazıda bizden 'fedakar öğretmenler' olarak bahsetmiş olmanız inanın beni çok gururlandırdı. Elbette ki biz takdir görmek, ya da birilerinden övgü almak için yapmıyoruz mesleğimizi. Ancak böyle cümleleri duymak, çalışma azmimizi körüklüyor. Bu yüzden size teşekkür etmek istedim. Ayrıca bazılarının 'köy okulu' diye küçümsediği o okullardan ne zihinler çıkıyor bir bilseniz... İki öğrencimizin Anadolu Lisesi'ni kazanma sevincini yaşadığımız şu günlerde bu yazınızı okumak bir kez daha gururlandırdı beni. Çok teşekkürler sevgili Yüksel Aytuğ..." Ne demek efendim? Sözü mü olur? Keşke Anadolu'nun en zorlu coğrafyalarında, en güç engelleri aşarak öğrencilerinin yollarını eğitim meşaleleri ile aydınlatmaya uğraşan tüm fedakar öğretmenlerimizi her gün satırlar dolusu övsek, onlara şükranlarımızı bildirsek... Bu vesile ile Işıl Öğretmen'in şahsında tüm eğitim neferlerinin ellerinden bir kez daha saygı ve minnetle öpüyorum.