'Çalgı Çengi İkimiz' filmini dört gözle bekliyordum. Serinin ilk filmi komedi sinemasında adeta bir devrime sahne olmuş, bizlere Ahmet Kural ve Murat Cemcir gibi iki yeteneği tanıtmış, tanımayanları Selçuk Aydemir'in müthiş kıvrak kaleminden haberdar etmişti. Üçlünün başarısı daha sonra 'Düğün Dernek' serisi ve 'İşler Güçler' dizisiyle perçinlenmişti. 'Düğün Dernek', hayatımda beni en çok güldüren filmlerden biriydi. Bu nedenle galasını kaçırdığım 'Çalgı Çengi İkimiz'in Edremit'teki sinemaya gelmesini iple çektim ve cuma sabahı ilk seansta koltuğa kuruldum.
Gelin görün ki, sizlere ballandıra ballandıra anlatmaya hazırlandığım film beni pek etkilemedi. Daha da vahimi, güldüremedi.
Aslında filmde ara sıra zekice espriler, kıvrak diyaloglar, durum komedileri yok değil. Ahmet ve Murat'ın yanı sıra Rasim Öztekin de 'Menacer' rolünde döktürüyordu. Gelin görün ki; espriler, uzun cümlelerle fazla sarılıp sarmalanmıştı. Bu durum, hem esprilerin etkisini azaltıyor, hem de tempoyu düşürüyordu. Bir de yapımcılar 'parayı bulup' filmi görsel efekte boğunca, o eski tevazu ve samimiyet kalmamış, bu seferki film fazla 'İşler Güçler' tekrarı olmuş gibi geldi bana.
Filmden umduğum keyfi alamamamın bir başka nedenine gelince... Galiba, gülmeye mecalim kalmamış. Beni en çok korkutan şey sanırım başıma geldi.
Memlekette olan bitenler, kahkahalarımı çaldı...