Cumhuriyet tarihinin en zor günlerinden geçiyormuşuz... Son olarak bu lafı yumurtladılar, çok sevdiler, iktidara kamış olsun diye ikide bir tekrarlıyorlar.
Niçin en zor günlermiş? Çünkü burnumuzun dibinde savaş varmış.
Alman ordusu Kapıkule'ye dayandığında burnumuzun dibinde savaş yoktu ve hiçkimse "Hitler bize de saldırır mı?" diye endişe etmiyordu. Geceleri karartma bile uygulanmıyordu, ekmek karneye bağlanmamıştı. Şeker bolluğundan mide fesadına uğramak üzereydik.
O kadar ki, Ömer İnönü sabahın köründe koşup "baba, Almanlar bize değil Rusya'ya döndüler" dediğinde İsmet Paşa yatağının içinde doğrulup kahkahalar atmaya başlamamıştı...
Stalin bizden Kars ve Ardahan'ı istediğinde de cumhuriyet tarihinin en zor günlerinde değildik.
Kıbrıs günleri kolay günlerdi, Yunanistan bize karşı seferberlik ilan etmemişti.
İçimiz Amerika tarafından karıştırıldığında, her gün ortalama on-on beş ölü verdiğimiz sıralara en zor günlerimiz denemezdi...
Saddam Kuveyt'e girdiğinde "acaba bize de bulaşır mı" endişesi yaşamadık, makarna ve un stoku yapmadık.
Güneydoğu'da operasyon varmış.
Dersim'de yoktu.
"Ne oldu da en zor günlere geldik?" diye soruyorlar.
Hiiç, Tayyip seçimi kazandı.
Kılıçdaroğlu kazansa en kolay günler başlayacak, ha gayret... Kemal gelecek, dertler bitecek.

İmamın altı oklusu
Mehmet Akyüz adında bir imam ölmüş. Allah rahmet eylesin.
Cenazesine Kılıçdaroğlu ve bazı CHP yöneticileri katılmışlar. Akyüz, CHP'li yöneticilerden birinin babasıymış.
Haberi veren postalcı gazete, "gerçek din adamını uğurladılar" diyor. Merhum gerçek din adamıymış.
Ötekiler, sahte din adamları...
Rahmetli niçin gerçekmiş? Çünkü, Tarık Zafer Tunaya, Behçet Kemal Çağlar, Çetin Özek ve Tarhan Erdem'le birlikte "Türk Devrim Ocakları"nın kurucusuymuş.
Ne hikmetse o gazetenin de eski muhabiri.
Kemalist olmayan imamın imamlığını bile kabul etmiyorlar. Diploma da yetmiyor.
Sonra da halk onlara oy vermeyince ekşiyorlar.