Anket yapılmış.
Sonucuna göre "yargıya duyulan güven yüzde yirmilere düşmüş."
Doğrusu...
Öğrenciler alıştırma yapsın, öğretim üyelerine de makale konusu çıksın, kamuoyuna açıklanınca da okulun reklamı olsun diye yapılan üniversite anketlerine pek aldırmam.
Ama şunu bilirim...
Bu ülkede hangi tarihte olursa olsun, üç kişi oturup hukuktan söz ettiğinde dile getirdikleri tek şey "güvensizlik" oldu..
İmtiyazsız, arkasız, desteksiz halkın "adalet karşısında boynumuz kıldan ince" tavrı güvenden değil, edepten kaynaklanır.
Yargıya güven hiç yukarıda olmamıştır ki, şimdi düşsün!
Çünkü kamuoyunun yargı algısı siyasal- sosyal süzgeçlerden geçerek oluşur.
Yani siyaseten gözden düşmüş bir yargının adi suçlardaki kararlarına veya yargı personeli hakkındaki tasarruflarına da güven duyulmaz.
İstiklal Mahkemeleri'nden KCK iddianamelerine; Yassıada'dan askeri casusluk davasına kadar uzanan tarihsel tecrübeyi hukuk kurumu paranteze alabilir ama kamuoyu bunları gündelik gerçek olarak yaşar.

Kilit noktalardan biri Yassıada'dır.
Yargı düzenimiz bu duruşmalarla hiçbir zaman tam olarak yüzleşmemiştir.
Duruşma diyoruz ya, haksızlık! Çünkü orada yaşanan berbat ve acımasız bir müsameredir.
Bu ülkenin hukuk düzeni...
Salim Başol'un sanığa "seni buraya tıkan güç öyle istiyor" deyişiyle hiçbir zaman gerçekten hesaplaşmamıştır.
Celal Bayar birisinin şahit olarak dinlenmesini istediğinde Başol'un "çağırmam, o kişi elinde olsa seni yeniden Cumhurbaşkanı yapar" deyişini kendine dert edinmemiştir.
Yassıada yargıç ve savcılarından hiç utanıp sıkılmadan Anayasa Mahkemesi ve Danıştay üyelikleri, hatta başkanlıklar çıkartan bir düzenin mensupları bugün kalkıp "gördünüz mü, bize güven kalmamış!" diye yakınma hakkına sahip olabilir mi?
Bana HSYK problemlerinden bahsetmeyin.
Anket sonuçları, yargıya güven yüzdeleri falan da hiç göstermeyin...
Devlet hukukundan millet hukukuna geçinceye kadar (yani kökten hukuk reformuna kadar) sürecek bu güvensizlik!